Ανάμεσα σε δύο μπλε
κείνο της θάλασσας και κείνο τ’ ουρανού
βρέθηκε να αιωρείται
φτερό στον άνεμο, που όπου φυσά διαβαίνει
-αντίσταση καμία-
θες από απάθεια θες από αυτογνωσία
ακολουθούσε τη ζωή κι όπου αυτή την βγάλει…
πόσοι αστερισμοί στο διάβα της ράγισαν την καρδιά της
τόσοι που εν τέλει έμεινε μόνο μια χούφτα άμμος
αστερόσκονη χρυσή
θάμβος λαμπρό να προκαλεί στα παιδικά τα μάτια
Μετέωρη…
ένα επίθετο θαρρώ που της ταιριάζει γάντι…
Όμορφο.. Υπάρχουν στιγμές που όλοι μας αισθανόμαστε μετέωροι.. Καλησπέρα Μαργαρίτα..
ΑπάντησηΔιαγραφήμικροί κομήτες όλοι μας γλυκιά μου
ΑπάντησηΔιαγραφήχρυσοί, φωτεινοί... διάχυτοι στο χρόνο...
καλησπέρα ***
ανάμεσα στα δύο μπλε, δυό θάλασσες τα μάτια της, αρμενίζει αέναη, άσπιλη αμόλυντη η φεγγαροακτίδα με ουρά από αστρόσκονη...
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφο Μαργαρίτα!!!
ΥΓ> παρατηρώ ότι τελευταία έγινες τα μάλλα παραγωγική...
Νικίπλε μου... κάπου εκεί ανάμεσα στα δυο μπλε
ΑπάντησηΔιαγραφήμια βρίσκουμε τον εαυτό μας και μια τον χάνουμε...
σ' ευχαριστώ για το πολύ όμορφο σχόλιό σου!!!
ΥΓ> κι εγώ που έλεγα πως μέσα σε όλη αυτή την συναισθηματική μου αναστάτωση αδυνατώ ακόμη και να γράψω...
:-) σε φιλώ καλέ μου ***
Ανάμεσα στα μπλε, στον ουρανό και θάλασσα, σε ηλιοστάλαχτους ορίζοντες, σε φεγγαρόλουστες θαλασσινλες βραδιές, αιωρείται η αγάπη που σαν φτερό παρασύρεται από την αύρα της θάλασσας, χαϊδεμένη απ την αρμύρα των κυμάτων, ψάχνει, ψάχνει, για μια καρδιά να μπει να ξαποστάσει, να αισθανθεί αυτό που της λείπει, να αισθανθεί την τρυφερότητα, αυτή που ονειρεύεται πετώντας στους γαλάζιους αιθέρες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ ωραίο
Γαβριήλ
Τι όμορφα συνυφασμένες σκέψεις με το παραμύθι και το όνειρο!! Ποιητικός ο λόγος σας πλούσιος σε εικόνες και συναίσθημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ και σας καλωσορίζω κ. Γαβριήλ
τιμή μου το πέρασμά σας...