Πάει καιρός
λίγος πολύς
πόσος δεν ξέρω
κι ούτε νομίζω μ' αφορά
πάει καιρός
τα ποτάμια ξεχείλισαν
τα δέντρα ψήλωσαν
η γη δεν με χωρά
κι ο ουρανός που κάποτε ταξίδευα
έκρυψε το χρώμα του από μένα
σε μιας δροσοσταλίδας τη σκιά
μπλε βαθύ χρώμα αγαπημένο
θάλασσα κι ορίζοντας μαζί
να βλέπεις
...να ακούς
και να μεθάς
πάει καιρός
πόσος δεν ξέρω
μα αρχή και τέλος
δεν υπάρχει αν αγαπάς
αν θέλετε να το απολαύσετε διακόψτε τον αγαπητό πιανίστα που παίζει στο κάτω μέρος του μπλοκ :))
πάει καιρός...και περνάει καιρός...
ΑπάντησηΔιαγραφήτι μένει?????
το αποτύπωμα μας...ελαφρύ και άλλοτε πιο βαρύ...
Κι όμως νομίζω πως όλα έμειναν μέσα μας ίδια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκά !
Αν υπάρχει η Αγάπη, πράγματι δεν υπάρχει αρχή και τέλος... Έτσι είναι αγαπητή Μαργαρίτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά!
πάει καιρός καλή μου μας έλειψες
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που είσαι εδώ
φιλιά πολλά
πάντα φίλος σου
Λασπολόγε μου: όλα μια αναμονή είναι... η στιγμή που εξελίσσεται σε μέλλον... τίποτε πιο πέρα απ' αυτό δεν μας ανήκει. και τ' αποτύπωμά μας.. η ζωή μας ως τα τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταλαγματιά μου: πραγματικά, μέσα μας, όλα ίδια μείναν! φιλί γλυκό κι από μένα ***
Αγαπητέ μου nikiple: στην αγάπη καταργείται ο χρόνος... μα κι ο χρόνος δοκιμάζει την αγάπη και την επιβεβαιώνει! φιλιά πουλιά ***
Γιάννη μου: σ' ευχαριστώ πολύ που μου το λές, δεν ξέρω αν θα είμαι συνεπής αλλά και πάλι σε ευχαριστώ!! πολλά μαργαριταρένια φιλιά φίλε μου ***