είναι που χάραξε και πάλι η αλήθεια στην ψυχή μου
τώρα που τίποτε πια δεν περιμένω
γερμένη στην αγκαλιά της σιωπής
απαλλαγμένη από σκιές του παρελθόντος
συμφιλιωμένη με του χθες τις απειλές
μικρή, μέσα στου σύμπαντος τη θέα
στάλα στη θάλασσα που λέγεται ζωή
το πρώτο χάραμα
κι ίσως το τελευταίο
βλέφαρα κλείνουν τις αυλαίες της σκηνής
Eύχομαι Μαργαρίτα μου η αυλαία για σένα να μην κλείσει ποτέ αλλά και τα χαράματα που θα δεις να είναι πολλά-πολλά και ΟΜΟΡΦΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Σ' ευχαριστώ πολύ Εύα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύση και Ανατολή πάντα συνοδεύουν τις στιγμές μας!
Να είσαι καλά ρομαντική μου φίλη..
η μελωδία αφιερωμένη :-)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήέγραψα και... εγώ! ένα ποίημα. Κάποτε θα το διαβάσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήMary μου, χαίρομαι που σε βλέπω...
ΑπάντησηΔιαγραφήείπα πολλές φορές δεν θα ξαναγράψω..
διαψεύστηκα παταγωδώς!!!
Η διάθεση αποτυπωμένη είναι αυτή μου η ανάρτηση
τίποτε μόνιμο :-)
θα χαρώ να διαβάσω ποίημα σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πρώτο χάραμα...πριν το επόμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλάκια
Να ζήσετε ευτυχισμένοι ιπποποταμάκι μου ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ΄αρέσει πολύ και σ΄ευχαριστώ Μαργαριτάκι μου ευαίσθητο!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ Χαίρομαι!!! Καλό σου τριήμερο Ευάκι μου :)***
ΑπάντησηΔιαγραφή