Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

κι άνθισα


κι η απάντηση μπρος μου στέκει
καλός ή κακός οιωνός
ποιός γνωρίζει!

-δεν θέλω να ξέρω-

κι άνθισα τόσες εποχές για χάρη σου,
άδικα;
πως όχι;

κοίτα με όμως... θα ξανανθίσω
η άμυνα της φύσης βλέπεις
σ' ό,τι την πονά...

κράτησα καλοκαίρια στην καρδιά
και άνοιξη στα χείλη
μα μες τα χέρια κράτησα
του φθινοπώρου δείλι

-όχι εσκεμμένα, θέλω να το πιστέψεις-

κι ένα αεράκι θέλησε στο φως να ταξιδέψει
την ταλαιπωρημένη μου ψυχή!!

μέσα στο βλέμμα τ' ουρανού
στο μπλε και το γαλάζιο

γεύση αλμυρή...

όχι, δεν είμαι μόνη...
κι ας έρχονται στιγμές που το πιστεύω...

4 σχόλια:

  1. Όχι δεν είσαι μόνη. Κοίταξε όλο αυτόν το κόσμο που σου χαμογελά. Μπορεί να είναι στις σκιές και να μην διακρίνεται καθαρά αλλά είναι εκεί και περιμένει το χαμόγελό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σ' ευχαριστώ καλέ μου φίλε
    θα κοιτάξω καλύτερα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ανθισε ματια μου ..ναι λιγο πολύ ολοι μονοι αισθανόμαστε ..ονειρεψου ..οπως ξερεις καλά
    και γελα ...πολύ ..

    φιλιά πολλά
    την αγαπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. έτσι θα κάνω Γιάννη μου,
    όλοι άλωστε έχουμε δικαίωμα στο όνειρο!

    πολλά φιλιά κι από μένα ***
    και σ' ευχαριστώ :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή