Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Ανάμεσα σε δύο μπλε









Ανάμεσα σε δύο μπλε



κείνο της θάλασσας και κείνο τ’ ουρανού



βρέθηκε να αιωρείται



φτερό στον άνεμο, που όπου φυσά διαβαίνει



-αντίσταση καμία-



θες από απάθεια θες από αυτογνωσία



ακολουθούσε τη ζωή κι όπου αυτή την βγάλει…



πόσοι αστερισμοί στο διάβα της ράγισαν την καρδιά της



τόσοι που εν τέλει έμεινε μόνο μια χούφτα άμμος



αστερόσκονη χρυσή



θάμβος λαμπρό να προκαλεί στα παιδικά τα μάτια



Μετέωρη…



ένα επίθετο θαρρώ που της ταιριάζει γάντι…



6 σχόλια:

  1. Όμορφο.. Υπάρχουν στιγμές που όλοι μας αισθανόμαστε μετέωροι.. Καλησπέρα Μαργαρίτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μικροί κομήτες όλοι μας γλυκιά μου

    χρυσοί, φωτεινοί... διάχυτοι στο χρόνο...

    καλησπέρα ***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ανάμεσα στα δύο μπλε, δυό θάλασσες τα μάτια της, αρμενίζει αέναη, άσπιλη αμόλυντη η φεγγαροακτίδα με ουρά από αστρόσκονη...

    πολύ όμορφο Μαργαρίτα!!!

    ΥΓ> παρατηρώ ότι τελευταία έγινες τα μάλλα παραγωγική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νικίπλε μου... κάπου εκεί ανάμεσα στα δυο μπλε
    μια βρίσκουμε τον εαυτό μας και μια τον χάνουμε...

    σ' ευχαριστώ για το πολύ όμορφο σχόλιό σου!!!

    ΥΓ> κι εγώ που έλεγα πως μέσα σε όλη αυτή την συναισθηματική μου αναστάτωση αδυνατώ ακόμη και να γράψω...

    :-) σε φιλώ καλέ μου ***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανάμεσα στα μπλε, στον ουρανό και θάλασσα, σε ηλιοστάλαχτους ορίζοντες, σε φεγγαρόλουστες θαλασσινλες βραδιές, αιωρείται η αγάπη που σαν φτερό παρασύρεται από την αύρα της θάλασσας, χαϊδεμένη απ την αρμύρα των κυμάτων, ψάχνει, ψάχνει, για μια καρδιά να μπει να ξαποστάσει, να αισθανθεί αυτό που της λείπει, να αισθανθεί την τρυφερότητα, αυτή που ονειρεύεται πετώντας στους γαλάζιους αιθέρες...

    Πολυ ωραίο

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι όμορφα συνυφασμένες σκέψεις με το παραμύθι και το όνειρο!! Ποιητικός ο λόγος σας πλούσιος σε εικόνες και συναίσθημα...

    Σας ευχαριστώ πολύ και σας καλωσορίζω κ. Γαβριήλ

    τιμή μου το πέρασμά σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή