Πάντα το βράδυ αργά
έσπερνες κύματα σε θάλασσες αιώνων
σε ανθισμένα περιβόλια ωκεανών
γλυκονανούριζες τους γλάρους μ’ ένα ποίημα
την ξενιτεμένη αγκαλιά παρηγορώντας
και των αισθήσεων την άβουλη ερημιά
έτσι κι απόψε αναζητώντας ένα φίλο
το ξεφτισμένο χθες για να σηκώσει απ’ τα σκαλιά
σε βράχια ξέπλεκα βρήκες και πάλι το όνειρό σου
σ’ ένα κοχύλι να έχει βρει παρηγοριά…
εγώ που ακόμη δεν σε ξέρω
έσκυψα τότε και του έδωσα φωτιά
μια σπίθα φως που θα γεμίζει το άδειο σου δωμάτιο
σαν ένα αστέρι του ουρανού που σε κοιτά
και που ξεστράτισε για σένα τούτη τη νύχτα
χαρίζοντας σου όση του μένει ζεστασιά…
ενας φιλος απ τα παλιά σου λεει καληνύχτα καλή μου ...να εχει η καρδιά σου παντα ηρεμη θαλασσα
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά πολλά ...
γειά σου Μαργαρίτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι είναι αυτό που σε εμπνέει και γράφεις ποιήματα ;
Σ' ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ και σένα...
πολλά μαργαριταρένια φιλιά ***
Μαρυ μου γειά σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήχμ... καλή ερώτηση... το θεωρώ αυτονόητο αλλά ταυτόχρονα πολύ δύσκολο να απαντήσω..
για να γράψει κανείς αρκεί ένα ερέθισμα..
μια εικόνα, μια λέξη, μια στιγμή, μια έντονη συναισθηματική κατάσταση που ζητά να εκφραστεί, να εκδηλωθεί, να δραπετεύσει... τουλάχιστον έτσι λειτουργεί σε μένα.. η ίδια η ζωή είναι λοιπόν που με εμπνέει.. και για να γίνω περισσότερο σαφής.. η δική μου ζωή.
Δεν ξέρω αν σε κάλυψε η απάντηση μου..
ένα όμορφο βράδυ σου εύχομαι
φιλιά ***
το σκηνικό της θάλασσας σου φέρνει την έμπνευση για να γράψεις ποίηση, αλλά δεν μπορείς να την εκφράσεις αν δεν έχεις ζήσει το πάθος της αγάπης, Η ποίησή σου Μαργαρίτα γεμίζει ένα ονειρεμένο ψυχικό κενό,που για να το νιώσεις θα πρέπει κάποτε να σου είχε λείψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο!!
Γαβριήλ
Αγαπητέ κ. Γαβριήλ...
ΑπάντησηΔιαγραφήθαρρώ καταλαβαίνετε...
σας ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι που περνάτε!
Καλό Σαββατοβραδο ***