Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Σε διαδρομές που χάραξε ο νους






Χωρίς αποσκευές χωρίς αιτία χωρίς σκοπό


στεκόταν σε σταυροδρόμι αντιθέσεων και πάλι





είχε βρέξει από νωρίς


νωπό το βλέμμα και ομίχλη στη ματιά της





-μόνη πυξίδα το φεγγάρι της σιωπής-





κι όπως αγκαλιάζει η βροχή


αύρες ευάλωτες κι ανθρώπων διαθέσεις





έτσι αισθήματα εμπλέκονται


και πληγές παλιές ζητούν να τις γιατρέψεις





πίστευε πάντοτε σε θαύματα…


και πώς σε μια στιγμή


μετουσιώνεται η ελπίδα σε αλήθεια





και τώρα ΕσΥ





κλωνάρι νιόβγαλτο με γιασεμί στις άκρες


κάτι από άνοιξης φιλί έρχεσαι να θυμίσεις





όμορφα που μυρίζει η ζωή


όταν την γεύομαι μαζί σου…!







3 σχόλια:

  1. "όμορφα που μυρίζει η ζωή

    όταν την γεύομαι μαζί σου…!"


    κρατώ αυτό φεύγοντας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλησπέρα... πάντα αυτά τα σταυροδρόμια αντιθέσεων, συνεικόνων και αισθημάτων που προσπαθούν να βρουν διασταυρώσεις με λογική, ορθολογισμό...

    κι εκεί έξω, οι μυρωδιές... όταν τις συνγευόμαστε πόσο όμρφες είναι...

    ωραίοι στίχοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε η ζωή πάντα έχει άλλη γεύση και μυρωδιά όταν τη γευόμαστε συνροφιά με κάποιον! Καλό σ/κ

    Νικίπλε μου, σ' ευχαριστώ πολύ καλέ μου φίλε που στάθηκες να ξαποστάσεις γι ακόμη μια φορά στους στίχους μου!!

    φιλιά ***

    ΑπάντησηΔιαγραφή