στου ουρανού σου το στερέωμα

κινούμενοι αιθέρες
αιωρούμενες ανταύγειες
στου ουρανού σου το στερέωμα

ένας κόσμος απλός και μέγας
μέγας ακριβώς γι αυτό
για την απλότητα που κλείνει

όπως τα φρεσκοπλυμένα σεντόνια
της μητέρας
με τη λευκότητα της νιότης
που μας τυλίγουν θαλπωρή

τόσοι συνειρμοί!

κάποτε θέλω να καθίσω
στου νου σου τ' απόκρημνα ακρογιάλια
που λούζονται απ' το γαλάζιο του ουρανού
και βρέχονται απ' της καρδιάς σου
τα μπλε βαθυγάλανα νερά

εξορκίζοντας κάθε κακό και κάθε θλίψη
διαλύοντας τα σκοτάδια του παρελθόντος

γιατί το σήμερα, αύριο πάλι εχθές θα είναι
κάθε αύριο κρύβει μέσα του ένα εχθές

κι ο κόσμος μας το ίδιο
κι εσύ μέρος εκείνου

σαν σε κοιτώ
την ωριμότητα του αύριο
και την αφέλεια του χθες
σου αναγνωρίζω