Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

όσα ναυάγια




σε μια θάλασσα βαθιά σκορπίζομαι
ένα με εκείνη γίνομαι
αλάτι επουλώνει τις πληγές μου

αγάπη
το άλας της ζωής
ωκεανός που ρέει ανεξάντλητα
εντός μου

ο άνεμος δεν είναι σύμμαχός μου
μα... έχω τη δύναμη
να ρυθμίσω τα πανιά μου

όσα ναυάγια κι αν πέρασα
θέλει ο Θεός να ζήσω
και θα ζήσω...
Αναρτήθηκε από

6 σχόλια:

  1. ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ6 Δεκεμβρίου 2011 στις 12:41 μ.μ.

    XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΟΥ και ΚΑΛΑ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ και προ πάντων ΥΓΙΗ
    ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ!!!

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. rainmaker's phantom6 Δεκεμβρίου 2011 στις 2:21 μ.μ.

    Υπέροχο=)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Margarita6 Δεκεμβρίου 2011 στις 5:29 μ.μ.

    γλαρένια μου.. δε με ξεχνάς κι αυτό με συγκινεί αληθινά... ένα ευχαριστώ μαζί με την αγάπη μου***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Margarita6 Δεκεμβρίου 2011 στις 5:30 μ.μ.

    rainmaker's phantom

    σ΄ευχαριστώ από καρδιάς! χαίρομαι που περνάς ***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. nikiplos7 Δεκεμβρίου 2011 στις 7:39 μ.μ.

    κάθε νέα μέρα, νέες θαλασσομαχίες...
    τα ναυάγια, οι ήττες μας...
    μα οι καρδιές μας ανακυκλώνουν τα υλικά...

    χρόνια πολλά για προχθές!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Margarita8 Δεκεμβρίου 2011 στις 12:17 μ.μ.

    ένας κύκλος η ζωή και κάθε μέρα μια μάχη νέα!
    εδώ επί των επάλξεων... :)

    ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου καλέ μου φίλε***

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)