Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

όσα ναυάγια




σε μια θάλασσα βαθιά σκορπίζομαι
ένα με εκείνη γίνομαι
αλάτι επουλώνει τις πληγές μου

αγάπη
το άλας της ζωής
ωκεανός που ρέει ανεξάντλητα
εντός μου

ο άνεμος δεν είναι σύμμαχός μου
μα... έχω τη δύναμη
να ρυθμίσω τα πανιά μου

όσα ναυάγια κι αν πέρασα
θέλει ο Θεός να ζήσω
και θα ζήσω...

6 σχόλια:

  1. γλαρένια μου.. δε με ξεχνάς κι αυτό με συγκινεί αληθινά... ένα ευχαριστώ μαζί με την αγάπη μου***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. rainmaker's phantom

    σ΄ευχαριστώ από καρδιάς! χαίρομαι που περνάς ***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κάθε νέα μέρα, νέες θαλασσομαχίες...
    τα ναυάγια, οι ήττες μας...
    μα οι καρδιές μας ανακυκλώνουν τα υλικά...

    χρόνια πολλά για προχθές!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ένας κύκλος η ζωή και κάθε μέρα μια μάχη νέα!
    εδώ επί των επάλξεων... :)

    ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου καλέ μου φίλε***

    ΑπάντησηΔιαγραφή