Διπλωματία

Διπλωματια μου

στην αγάπη δε χωρά...

αγάπη μου...

τα μεγάλα λόγια πάντα τα φοβόμουν

κι ας δίψαγε η καρδιά μου να τ' ακούσει

στάθηκες στην αλήθεια μπρος

ποιό το Μεγαλείο της;

να φανούν οι πραγματικές σου διαστάσεις...

άραγε γιατί να ήρθες στη ζωή μου;

για να πάρει αξία ο άνεμος

ο άνεμος της φυγής μου...

λες ό,τι πιο αληθινό το έζησες μαζί μου

κι όμως, στην αλήθεια σου αλήθεια δε χαρίζεις

σε τι κόσμο μεγάλωσες μάτια μου;

τα πολλά τα φώτα σε ζαλίζουν

η πολλή η λάμψη σε θαμπώνει

ποιός σου έμαθε την γλώσσα που μιλάς;

ποιός γαλούχησε το νου και την ψυχή σου

που ακριβώς ορίζεται η αλήθεια σου;

τι απ' όλα να ήταν άραγε αληθινό;

σε τι πλέον να πιστέψω;

τη δακρυσμένη σου συγνώμη

που κι αυτή βαθιά δεν είναι

γιατί αν ήταν θα ήσουν δίπλα μου